Uyumadan önce seni düşünmemeye çabalamıştım ' her zaman ki gibi ' neyse ki bu sefer başardığımı inanıyordum. Bir kaç anıyı hatırladıktan sonra uykuya dalmıştım bile.Nereden bilebilirdim ansızın rüyama geleceğini.Penceremi açık bırakmışım yine , giriverdin dünyama.Uzaktaydım sana.Şehirden uzak bir yerlerdeydik sanırım.Paten pistindeydin.Yanında elini tuttuğun küçük bir kız çocuğu.Yüzünü görememiştim ilk başta ta ki bana dönüp gülümseyene kadar. Zihnimde kaybolduğuna inandığım sen karşımdaydın yine.Yanındaysa yer yüzünde gördüğüm en güzel kız çocuğuyla.Bana baktın.İçim ısınmıştı.Dilek olay bir senedir görmüyordum melekleri imrendiren gülüşünü.Bana doğru geliyordunuz.Siz yaklaştıkça kalbim daha da hızlı atmaya başlıyordu.Göğüs kafesime isyan ediyordu adeta ' bırak beni , onun avuçlarına gideceğim' dediğini hissedebiliyordum .Yanıma geldiğinde yüzündeki tebessüm kaybolmamıştı. Kız çocuğunu kucağıma aldım. Oysa ilk sana sarılacağımı düşünürdüm.Sonra sen geldin.Her seferinde yaptığın gibi kulağıma yaklaşıp ' uzun zaman oldu herşeyim' diye fısıldadın.Uzun zamandır bu kadar mutlu hissetmemiştim kendimi.Ormanın içinden geçtikten sonra küçük bir eve geldik.O evi önceden biliyordum.'evet burası bizim evimiz olmalı' dedim içimden.O an elimde bir sıcaklık hissettim.Bir elimi küçük kız çocuğu bir elimi de sen tutuyordun. 'Rüya' işte.Güzel olan her şey gibi rüyamda bu kadar çabuk bitmemeliydi.Uzatmaya çalışıyordum her şeyi anlamsız bir çabayla.Gözlerimde bir kaç damla yaşla kendime geldim.Günün ilk dakikalarına lanetler okudum.Fazlasıyla aldanmıştım yine gördüklerime.Biliyor musun bir an gerçekten benim olduğunu sanmıştım.Gerçekliği yok edip tekrar dönmek için rüyama kendimi hırpaladım.Beceremedim.Son tek sigaramı yaktım. Anılar birer birer hücum ediyordu kanlanmış gözlerime.Beni sevdiğini söylediğin anlar , dudaklarıma dokunuşların , elimi tutuşun , kimse duymasın diye kulağıma fısıldadıkların canlandı . Sancı geri dönmüştü . İçimdeki sen sancısı her geçen saniye daha da çalkalanıyordu ruhumda. Telefona sarıldım. Bir kaç güzel kelime duyabilme ümidiyle.Okyanusta dalgalara dayanmaya çalışan bir kayık gibi hissediyordum kendimi.Sular geçiyordu içimden.Ağırlaşıyordum , yavaş yavaş suyun dibine çekildiğimi hissediyordum. Çabalamaktan vazgeçmiştim. Derin sularına bırakıyordum kendimi yavaş yavaş. Yeni yok oluşlar , kayboluşlar yaratıyordum çırılçıplak teninde.Aslında hepsi kendi yitirdiklerimdi. Bunu adım gibi biliyordum ama kabullenemiyordum.Sesim git gide kısılıyordu.'' döneceksin , değil mi ? '' demek istedim bir an . '' bu bir son değil , olamaz '' diyerek iç geçirdim. Kendimi kandırıyordum.Ah evet sende biliyorsun , kendimi kandırıyorum.Başka odalarda , başka tenlerde , başka denizlerde mutluydun sen. Bense içinde bile olmadığın bir dünyada 'sen' diyerek yok olmanın buruk tadını yaşıyordum .Dilimde eski bir tat , yitirilmişliğin tadı bu evet. Uyuşmuş bedenim yazarken son kelimeleri . Ben yine uzanıyorum sen dolu 'yitik , yitirilmiş' hayallere.Merhaba meleğim . Hoşgeldin , hoşçakal
yine..
yeni..
yeniden..
h
o
ş
ç
a
k
a
l
2 yorum:
Çok beğendimm... =]
...
Yorum Gönder